Izoldo, przyjaciółko moja, i ty, Tristanie, otoście wypili śmierć własną.

 Pesymista widzi trudność w każdej możliwości.
Optymista widzi możliwość w każdej trudności.

 Śmierć przychodzi równie szybko jak życie.

 Życie zamienia się niekiedy gwałtownie, jak schodzący lawinowo stok. Wszystko przewraca się, miota, a gdy emocje opadną, trwa inny krajobraz- podobny, ale inny.

 Życie jest jak rzeka, której bieg ani zatrzymać, ani odwrócić nie można. Każda chwila upływa, jak woda, której raz przepuszczona nigdy się nie dobędziesz.

 Gdybym chciał, żeby pan zrozumiał, wytłumaczyłbym to lepiej.

 Jestem w stanie wiele ludziom wybaczyć, poza odrywaniem mnie od posiłków.

 Życie, gdyby miało być smutne, niewarte by nawet było nazwy życia.

 (...)
Więc zakładasz maskę.
Maska - skrywa twarz.
Twarz - skrywa ból.
Ten ból wypala Ci serce - serce, którego nikt nie zna...

 Tylko chuda jest trochę... Nie wiem, jak taka
chmielowa tyczka miałaby przedłużyć mój ród!

 W rękach jego błyska miecz - nad głową szumi sława.