Dopiero z wiekiem człowiek zaczyna rozumieć, że nie należy pukać ...

 Stwierdzili, że jestem normalna. Mogę żyć. Powinnam żyć?

 Dzień, w którym zaczynamy martwić się o przyszłość, jest dniem końca naszego dzieciństwa.

 Milutkie stworzenie. Żeby było moje, to bym zabił.

 Oboje zawsze wyczuwamy fałsz, zdradę drugiego, jak byśmy byli jednością.

 Nawet produkt czyjejś wyobraźni może mieć swoją dumę.

 Bo tamto wcale temu nie przeszkadza, a nawet sprzyja,tak myślę.

 Cnota rodzi inne cnoty, tak jest zawsze.

 Niestety, czasami życie obchodzi się z nami okrutnie, a my nie możemy nic na to poradzić.

 Nie pytaj próżno, bo nikt się nie dowie,Jaki nam koniec gotują bogowie.

 Nieskończoność minęła niczym jeden długi szary dzień.