Niektórzy po prostu są na chwilę. Może i najważniejszą w życiu. Może tą jedyną, do której będzie wracać się przez lata, nawet gdy pozostawione spojrzenie doszczętnie wyblaknie. Ci, którym zawdzięcza się choć jeden wers, są pomimo. Trzeba tylko iść dalej. Po inne spojrzenia. Po inne chwile. Po nowy początek. By nie zatracić w sobie chęci do czegoś, dzięki czemu jesteśmy tacy, jacy jesteśmy.
Dla człowieka, który spełnił swoje naturalne obowiązki, śmierć jest tak naturalna i mile widziana jak sen.
Wie pan, nawet fuck nie znaczy już dzisiaj tego, co kiedyś. Szkoda w zasadzie.
Wszyscy wyglądają i zachowują się podobnie, coraz bardziej i bardziej.
Rozkład aktywnych sił w społeczeństwie wyklucza rewolucję.
Nieprawdą jest, że czas
leczy wszelkie rany.
Nie leczy - rozdrapuje.
Ale tak to już jest z wyborami, że żałuje się ich dopiero po powzięciu decyzji. Może w sekundę później, może po roku.
Wstydu się nie uniknie.
Aby zbudować coś nowego,
trzeba zniszczyć stary porządek.
Do diabła, potrafię kastrować jagnięta zębami.
Człowiek szuka spokoju z osobą, która żyje, dzieląc z nią codzienność.
A czymże jest wiek siedemnastu lat, jeśli nie najdalszą granicą dzieciństwa.
