Tak łatwo można zniszczyć, to co układało się przez lata. Ludzie odchodzą w mgnieniu oka i chociaż wywołują mnóstwo bólu, gdy odchodzą, wspomnienia zostaną zawsze, nawet jeśli bardzo będziemy chcieli o nich zapomnieć.
Najgorsza jest walka pomiędzy tym, co wiesz, a tym co czujesz.
Człowiek, którego całe życie jest zaplanowane, jest teoretycznie martwy. Jego wrażenia przestają być dla niego rzeczą realną. Zostaje obcytem samym sobie, a także innym ludziom.
Prostota ma swoją gorzką stronę.
Zmęczenie i rozdrażnienie przybierają czasem taką samą postać.
Jestem życiem. Ja i życie to jedno. Jak więc mogę stracić życie? Jak mogę stracić coś, czym Jestem? To niemożliwe.
To jacy jesteśmy, jest skutkiem tego, co przeszliśmy w życiu. W ogniu hartuje się stal.
Nigdy nie przegapiaj okazji, by się zamknąć.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Mizerne są zamierzenia ludzkie wobec niezłomnych postanowień losu.
Kto żyje nadzieją, umrze głodny.
