Pomyśl, jaki świat byłby piękny, gdyby ludzie spotykali się w odpowiednich momentach życia. A nie o parę lat i zdarzeń za późno, za wcześnie. Gdyby mówili to, o czym tak zaciekle milczą. Ile nocy byłoby przespanych, ile serc nie aż tak pustych.
Niektórzy po prostu są na chwilę. Może i najważniejszą w życiu. Może tą jedyną, do której będzie wracać się przez lata, nawet gdy pozostawione spojrzenie doszczętnie wyblaknie. Ci, którym zawdzięcza się choć jeden wers, są pomimo. Trzeba tylko iść dalej. Po inne spojrzenia. Po inne chwile. Po nowy początek. By nie zatracić w sobie chęci do czegoś, dzięki czemu jesteśmy tacy, jacy jesteśmy.
Słuchanie innych jest trudną sztuką i mało kto to potrafi.
Jest taki ból, o którym najlepiej nie mówić, najlepiej bowiem wyraża go milczenie
Jest czas milczenia i czas mówienia.
Przeciętności umysłu niemal wszędzie towarzyszy zadziwiająca podłość duszy.
Nienawiść dawała jej siłę.
Połączymy się, a będziemy silni.
Uwierzyłabym, gdybym usłyszała to od ciebie.
Pod morderczymi ciosami losu głowa ma krwawi, lecz się nie chyli.
Zawsze powtarzał, że ludzie zachowują się tak, jakby byli nieśmiertelni, i to było ich zgubą.
