Kiedyś za bardzo zależało mi na ludziach. Za bardzo się do nich przywiązywałam i za szybko ufałam. Dzisiaj to ja się od nich oddalam i czekam na ich krok. Dzisiaj to ja jestem tą, o którą trzeba walczyć. Zmieniłam się. Zrozumiałam, że nie warto się ścierać dla kogoś, kto nie ściera się dla ciebie.
Był jasny zimny dzień kwietniowy i zegary biły trzynastą.
To. co istotne w człowieku, uwidacznia się dopiero w chwili, kiedy musimy uznać go za straconego dla siebie, w chwili, gdy ów człowiek już się z nami żegna. Naraz można go we wszystkim, co w nim jest wyłącznym przygotowaniem na ostateczną śmierć, rozpoznać jego prawdę.
Nie ma się czego wstydzić, matko. Przecież każdy z nas ma tyłek.
Kiedy nie wiesz, jak się zachować, zachowuj się przyzwoicie.
Życie to nie jest oczekiwanie na to, aż burza minie. To nauka, jak tańczyć w deszczu. To nie jest o tobie, ale o tym, kim możesz się stać dla innych. To jest o tym, jak wpływasz na ludzi wokół siebie, twojej rodzinie, twoich przyjaciołach. To jest o tym, jak równoważysz wszystkie te elementy, które tworzą twoje każde dnie.
Im bezwstydniejsze kłamstwo tym chętniej ludzie dają mu wiarę.
Dum spiro, sperodopóki oddycham, nie tracę nadziei.
Niektóre rzeczy dają więcej przyjemności, kiedy nie jest się na nie przygotowanym.
Są takie dni, kiedy nie wiadomo, co ze sobą robić.
Uwierzyłabym, gdybym usłyszała to od ciebie.
