Życie – dożywotnia kara śmierci.

 Ludzie są nieszczęśliwi, kiedy żyją tylko dla siebie.

 Aby zaś nie wynosił mnie zbytnio ogrom objawień, dany mi został oścień dla ciała, wysłannik szatana, aby mnie policzkował.

 A może bliskość jest słuchaniem?

 Jasnej twarzy namiestniczki nigdy nie przesłoniła chmura zamyślenia.

 Często myślałem o śmierci i doszedłem do wniosku, że jest najmniejszym złem ze wszystkich.

 Czuł się sobą i innym być nie chciał. Pragnął teraz tylko stać się lepszym niż dotychczas.

 Czasami chciałbym znać istotę nocnych
myśli. Są bardzo pokrewne snom. Raz
mogę nimi kierować, a znowu kiedy indziej
robią, co chcą, i gnają przeze mnie jak silne, nieokiełznane konie.

 Nielegalne zyski przynoszą nagłe radości i długotrwałe smutki.

 Ach, gdyby moje serce było z kamienia.

 W każdym końcu kryje się nowy początek.