Często cierpienia dają ludziom pouczenie.
Dzień, w którym zaczynamy martwić się o przyszłość, jest dniem końca naszego dzieciństwa.
Bo czas żadnych ran nie leczy. Czas może tylko uczy nas rozsądniej obchodzić się z bólem, jakoś bandażować te rany. Żyć z nimi i tyle.
Zawsze się wydaje, że
w innym miejscu będzie lepiej.
Życie jest na tyle krótkie, że nie warto go spędzać marząc o szczęściu. Szczęście to nie cel, lecz sposób podróży. To, co robisz każdego dnia, decyduje o jakości Twojego życia.
Życiem kieruje szczęście, nie mądrość.
Granie w bilard jest znakiem zmarnowanej młodości.
Ich sarkazm raniłby mnie, a moje zalęknienie nie pozwalałoby mi się bronić.
W życiu jest tak, że czasami musisz się zderzyć ze ścianą. Musisz nabić sobie potwornego guza. I wtedy ktoś, prawdopodobnie, jebnie cię jeszcze prosto w brzuch. Wówczas sobie przypomnisz, jak fantastycznie jest mieć płuca. Jak cudowny jest każdy bezproblemowy oddech. Jak cudowny jest krzyk.
A później? Później musisz wstać, oprzytomnieć i rozwalić tę ścianę, albo ją obejść.
Wstań, więc. Ja próbuję.
Chciał, aby go podziwiano, i zarazem pragnął sam siebie podziwiać.
