Życie w podróży ma pozory snu. Choć dalekie od normalności, pozostaje realne.
(...) jakby codzienna znajomość zwalniała nas z uważności na szczegóły.
Po czterdziestce zaczyna się starość młodych, a po pięćdziesiątce młodość starych.
Przyszłość, zanim wkracza,zawsze przedtem puka.
Wszyscy ludzie oddzielają mnie od ludzi.
Błądzi człowiek, póki dąży.
Ilu ludzi, tyle dróg!
Nie ten naprawdę szanuje, co całuje, ale ten, co w zgodzie żyje.
I tak jechaliśmy przez stygnący zmierzch ku śmierci.
W tej ciszy dałoby się słyszeć nawet upadającą szpilkę.
