Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Życie to nie problemy, które musimy rozwiązać, ale rzeczywistość, którą należy doświadczać.
Życie jest jak grająca melodyjka, którą każdego dnia na nowo odkrywamy. Jest jak niekończąca się symfonia, która na każdym kroku zaskakuje nas nowymi dźwiękami. Nie zawsze jest łatwo, ale każda trudność to kolejny dźwięk, który sprawia, że nasza symfonia jest unikalna i niepowtarzalna.
Często mówi się, że gdy człowiek umrze, to jego życie mknie przed oczyma. To prawda. To nazywa się życiem.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby zachować równowagę, musisz się poruszać.
Choć przyszłość zawsze pozostaje niepewna, żyjemy w nieustannym przekonaniu, że jutro przyjdzie. I to jest mocna idea, żyć z wiarą, że nawet po burzy pojawi się tęcza. Właśnie to czyni nas ludźmi.
Życie nie jest problemem do rozwiązania, ale rzeczywistością do doświadczenia.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Nikt nie powiedział, że będzie łatwo, powiedzieli tylko, że będzie warto. Więc kiedy życie cię zrzuca, spróbuj wylądować na plecach, bo jeśli możesz patrzeć w górę, możesz wstać. Życie jest piękne, tylko trzeba umieć dostrzegać to piękno.
Niektórzy ludzie są starymi duszami od samego początku – ich spojrzenie jest zawsze skierowane w głąb. Inni walczą, krzyczą i płaczą, stawiają opór, z pewnością pragmatyk prawdopodobnie raczej poetą, są zawsze z nami, tu i teraz, na zewnątrz, płoną i opadają jak gwiazdy strzelające.
Nie ma nic trudniejszego, niż żyć, ale jednocześnie nic Łatwiejszego. Życie to najtrudniejsza rzecz, lecz tylko życie daje prawdziwe i najważniejsze lekcje.