Malo jest rzeczy, które tak paraliżują nasze zdolności postrzegania jak niepewność.
Ach, nie umarłam... Ach tak... Trudno... Przepraszam...
Za dużo myślę przed snem
Zbyt często o rozmowach, które zapewne się nigdy nie odbędą. Zbyt często o zdarzeniach, które pewnie nigdy nie będą miały miejsca. Zbyt często o miejscach, które przywołują wspomnienia.
Najchętniej chciałoby się wszystko rzucić, położyć się w domu do łóżka i o niczym więcej nie słyszeć.
Nic nie mówić i w nic nie wierzyć.
Życie niemal na pewno ma sens.
Bywa, iż sobą zdumiewam siebie.
Bogactwo okupem za życie człowieka.
Życie jest moim ulubionym nałogiem.
Czy to nie śmieszne: nawet nasze czasy będą kiedyś nazywali dobrymi dawnymi czasami.
