Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Nie odczuwaj strachu przed śmiercią - nadejściem nocy. Lekki jak piórko, unosisz się w górę, ponad górę. Śmierć to tylko przekraczanie od świata do gwiazd.
Być szczęśliwym, trzeba najprzód odsunąć od siebie strach, potem żyć z umiarem, skromnie, spokojnie, oddając się pracy, którą się kocha, ale bez nadmiernego napięcia.
Życie to nie jest wcale coś drzewiastego, z korzeniami w ziemi, tylko coś płynącego, fala po fali, a między falami chwile pokoju. Jest tylko teraz, tylko „teraz” jest życiem, tylko teraz ma wartość i jest ważne, bo tylko „teraz” możemy coś zrobić, a nie „wtedy”, gdy byliśmy młodzi, lub „kiedyś”, gdy będziemy starzy, bo „wtedy” i „kiedyś” to są tylko sny.
Nie liczy się to, ile oddychamy, ale te chwile, które zapierają nam dech w piersiach. To jest życie, które potrafi nas zaskoczyć.
Życie to nie jest poszukiwanie siebie samego. Życie to stworzenie siebie na nowo. Jakiekolwiek ograniczenia to tylko ograniczenia, które sami sobie narzucamy.
Miej odwagę żyć. To jest rzadkim talentem. Nie myśl za dużo. Nie wyznaczaj granic. Tylko żyj. I nie zastanawiaj się nad wszystkim.
Życie jest jak rzeka, nigdy nie wiadomo, co nas spotka za kolejnym zakrętem, czy to będą spokojne wody, czy bystre prądy. Trzeba umieć płynąć z prądem a jednocześnie stawiać czoła wyzwaniom. Jedno jest pewne - rzeka nigdy nie płynie wstecz.
Życie jest jak rower. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Kuszą nas ciągle wszystkim, czego nam brak. Czujemy ciągle, że nie bez przyczyny dano nam je tkwić w świecie, gdzie nam ciągle tęskno o tyle, o ile zbyt mało kochamy.
Szczęście to przyjemność bez skruchy, marzenia to rzeczywistość bez antycypacji, miłość to satysfakcja bez wyjaśnień.
Życie jest jak kapusta: po jednym liściu dojdziesz do serca - i tam zazwyczaj gorycz.