Kto przyjmuje dobrodziejstwo z wdzięcznością, spłaca już pierwszą ratę.
Bo wiesz, patrzysz na mnie jakbym właśnie skończył stwarzać niebo i ziemię.
Są piękne, ponieważ są martwe.
Potęga człowieka przejawia się w przestrzeni, czas ujawnia jego bezsilność.
Nie musisz udawać, że jesteś silna,
nie musisz mówić, że wszystko jest dobrze,
nie martw się tym, co pomyślą inni, jeśli
musisz, płacz - to dobrze wypłakać łzy do
końca -tylko wtedy wróci uśmiech.
Lepiej paść z godnością niż żyć w hańbie.
Lepiej jest zginąć stojąc, niż żyć na kolanach.
Życie to nie jest wcale coś drzewiastego, z korzeniami w ziemi, tylko coś płynącego, fala po fali, a między falami chwile pokoju. Jest tylko teraz, tylko „teraz” jest życiem, tylko teraz ma wartość i jest ważne, bo tylko „teraz” możemy coś zrobić, a nie „wtedy”, gdy byliśmy młodzi, lub „kiedyś”, gdy będziemy starzy, bo „wtedy” i „kiedyś” to są tylko sny.
A czymże jest wiek siedemnastu lat, jeśli nie najdalszą granicą dzieciństwa.
Póki życia, póty nadziei.
