Życie jest jak bajka. Nie liczy się jej długość, ale wartość. Najważniejsze to zrozumieć, że każdy człowiek tworzy swoją własną historię, której jest jedynym prawdziwym bohaterem.
Dzisiejsze wyjątkowe chwile są
tylko jutrzejszymi wspomnieniami.
Nie, nie, to nie moje serce, które znam Złote usta i białe różyczki, to nie ta, którą kocham Tylko zaś do grobu mnie wiodło, mójem dzieckiem trzeba było wrócić z powodu biedy swojej niewinności, teraz ona jest w moim sercu, i jest w nim miłość wieczna.
Prawda jest jak słońce. Możesz ją na jakiś czas ukryć, ale nie zniknie. Ona jest zawsze tam, nawet jeśli nie chcesz na nią patrzeć. Zawsze znajdzie sposób, aby się pokazać.
Czasami zastanawiam się, czy świat jest rzeczywiście szalony, czy to ja jestem szalona. Może to tylko bajka.
Czasami dorosłym trudno jest zrozumieć, że najzwyklejsza bajka może mieć ogromny wpływ na kształtowanie charakteru małego człowieka.
Nie ma znaczenia, jak wielką siłę posiadasz, jeśli nie potrafisz jej używać mądrze. Jednak to, jak śmialiśmy się razem, jak płakaliśmy razem, jest niezapomniane serdecznie do końca mojego życia.
Ach, co to był za stary król! Nie boi się niczego na świecie i jest zawsze tak smutny, jakby właśnie pogrzebał swoją żonę. Zna tylko jedną historię o księciu, który przyszedł, żeby go uratować, ale już tego nie pamięta. Nie zna innej bajki. I jeszcze nie wie, że najważniejsze historie o miłości są jak dobre bajki: są głębokie, są prawdziwe i zawsze kończą się dobrze.
Nigdy, ożenku, nie lękaj się cierpieć. Cierpienie jest to tylko chmurka; słońce, które za nią stoi, jest szczęście.
Prawdziwa miłość nie zna granic, potrafi przetrwać wszystko. Pomaga pokonać wszelkie przeciwności, choć droga do niej bywa kręta i niezwykle trudna.
