Bo jeśli ktoś chce, żeby go słuchano, musi opowiadać historie. Nie na siłę, nie na dodatek, ale właśnie opowiadać historie.
Nie od dzisiaj wiadomo, że w bajkach tkwi mądrość, której nie sposób przekazać na żadne inne sposoby. Są niczym lustro, w którym odzwierciedla się prawda o nas samych, o świecie i o ludzkiej naturze.
Jeśli coś kochasz, puść to wolno. Kiedy do Ciebie wróci, jest Twoje. Jeśli nie, nigdy Twoje nie było.
Zawsze bądź sobą, chyba że możesz zostać jednorożcem. Wtedy zawsze bądź jednorożcem.
Nigdy nie zapominaj, co jesteś. Reszta świata na pewno nie zapomni. Użyj tego jako zbroi, a nigdy nie można cię zranić.
Nie wtrącaj się w nie swoje sprawy. Nie naprawiaj komuś życia, pracy ani związku, jeśli nikt Cię o to nie prosi. Zajmij się swoimi sprawami, a jeśli masz za dużo czasu, to napisz wiersz, lub umyj okna. Ale nie wtrącaj się do życia innych ludzi, bo prędzej czy później niechcący dostaniesz łokciem w oko.
Ach, wy, dorosłych! Nie rozumiecie nigdy niczego sami i dzieciom jesteście dosyć męczący ze swoimi wyjaśnieniami.
Cudów nie ma. Głupi potrzebują nieustannie skrajnych dowodów, że to, co już się zdarzyło, zwyczajnie miało miejsce. Mądrzy próbują zrozumieć, jak to możliwe, że właśnie ten żeglarz przetrwał, pomimo wszystko.
Pamiętaj, że są na tym świecie rzeczy, których zrozumieć nie można i nie wolno. One po prostu są, ani dobre, ani złe, po prostu są. I tylko dzieci i poeci zrozumieli, że tajemnica tych rzeczy to magia.
Gdybyśmy wszyscy - królowie, czarodzieje, zwykli ludzie - skupiali się tylko na teraźniejszości, ambarasów byśmy uniknęli, a życie było prostsze i radośniejsze.
