Ikona to wypisane kolorami imię ...

 Droga człowieka do Boga - na tym najbardziej stromym odcinku - nazywa się: samotność.

 Jedyną rzeczą, która nie jest stratą czasu, jest poszukiwanie Boga, nawet jeżeli On jest nieosiągalny.

 Nie można zdobyć się na świętą miłość do Boga i do bliźniego, nie uprawiając złożonej i wysiłkowej pracy nad sobą, jeśli nie zasięgnie się na tym polu porażki wielokrotnych doświadczeń i przeciwności

 Zabijajcie ich wszystkich, Bóg rozpozna swoich.

 Nadzieją też można żyć. U progu życia i śmierci nie ma katolika, ateisty, agnostyka – jest człowiek i jego los.

 Położyć nadzieję w Bogu, zawierzyć Mu, oznacza to wybrać drogę trudną, wiodącą od tego, co miłe i bliskie, przez ciemność i opuszczenie, przez odarcie z tego, co własne.

 Dla mnie bowiem żyć - to Chrystus, a umrzeć - to zysk.

 Wypraszamy u Boga to, co nam się podoba, a otrzymujemy od Niego to, co jest dla nas konieczne.

 Każde słowo Boga w ogniu wypróbowane, tarczą jest dla tych, co Doń się uciekają.

 Bóg trzyma swą rękę jak siatkę ochronną pod cienką liną, na której cale życie tańczymy.