Johann Wolfgang von Goethe o Bogu

 W braku równości też się Bóg objawia.

 Czyżby Niebo zaczęło mi sprzyjać? Ktoś w końcu powinien; czemuż by nie Bóg?

 Kiedy Bóg orzeka, jest zrozumiały jak piorun, który nie wybiera ani miejsc, ani momentów, jasno pokazuje, które drzewo ma upaść, i nawet jeśli jest to drzewo najbardziej owocujące, roznosi swój głos po całym świecie, pokazując, że nie ma nic beznadziejnego dla Boga, nawet rzeczy, które wydają się niemożliwe.

 Bóg jest miłością, a miłość, która żyje w Bogu, chce być w duszy człowieka, aby w nim żyjąc, czyniła go podobnym do Boga.

 Moją rzeczą jest myślenie o Bogu; Bożą sprawą jest myślenie o mnie.

 Nieustannie się módlcie!

 Bóg daje, ale nie rzuca do łóżka. Trzeba iść i brać od Niego to, na co się otworzymy. On jest skarbnicą dobra, ale nie narzuca nam niczego. Chce, byśmy byli wolni. Czego chcesz od Niego dla siebie?

 Religijny fanatyk to człowiek,który tak ukochał Boga,że zapomniał o bliźnim.

 Istnieje coś jak gdyby wcielenie Boga
w świat, a piękno jest Jego znakiem.

 Zawsze jest prawo, aby każdy człowiek, w każdym momencie i w każdym miejscu mógł zwrócić się do Boga.