Myślę o cierpieniu, którego opowieści nie mogą złagodzić, choćby powtarzać ...

 Każdy z nas sprawia cierpienie, kiedy się rodzi, i cierpi, kiedy umiera.

 Cierpienie jest najbliższym doświadczeniem wolności. Jest to prawdziwe 'ja jestem', które stanowi najgłębsze jądro naszej tożsamości.

 Niezależnie od tego, jak bardzo nam cierpienie przeszkadza, jest czymś, co najbardziej pomaga nam dojrzeć. Mniej więcej tak, jak trudności uczą nas dorastać, marzenia – wznosić umysł, tak właśnie na cierpieniu powstaje zdecydowana większość naszego charakteru.

 Jak daleko głębiej niż psychologia sięga w psychikę cierpienie.

 Choć najbardziej mieli wesprzeć
Ci mocno zdeklarowani.
Nie zrobili nic.

 Nie ma odmiennej rzeczywistości, jest tylko nasze cierpienie, które czyni tę rzeczywistość odmienną. Rozumiesz to? Żal i cierpienie są iluzją, gdyż zależą tylko od nas.

 Ale on nie przychodził. Może jest zajęty, żeby znaleźć czas dla mnie - rozważałam. Ale trzy miesiące to nieco długo. Nawet jeżeli nie mógł się ze mną spotkać, to przynajmniej mógłby podnieść słuchawkę telefonu i zadzwonić. Doszłam do wniosku, że zupełnie o mnie zapomniał. Okazało się, że nie jestem dla niego ważna.
A to bolało - jakby w sercu zrobiła mi się mała ranka. Nie powinien był obiecywać, że jeszcze kiedyś przyjdzie. Obietnice- nawet te niezobowiązujące - zostają człowiekowi w pamięci.

 Prawda jest tak, że każdy z nas jest pozostawiony sam sobie i bezradny.
Więc zdarzają się jakieś katastrofy nieszczęścia i tragedie. Żyjemy w
świecie szarpanym gwałtownymi
wichrami, pełnym atakujących pasożytów.

 Niektórych ran
nie ujrzy się okiem.

 Nic tak nie niszczy człowieka
od środka, jak udawanie, że
wszystko jest dobrze.