Wszystko porusza się, biegnie, różni się, nic nie zatrzymuje Czasu. Jak rakieta, jak strzała z łuku celuje w nieznane. Wołać za nim bez słów: wróć, choć wiesz, że nie wróci.
Przemyślenia na temat nieustępliwości i nieuchronności czasu, napisane przez Wisławę Szymborską.
Czas jest najważniejszy zasób, którego nie możemy odtworzyć. Marnotrawienie swojego czasu na rzeczy nieistotne oznacza marnotrawienie swojego życia.
Czas szybko płynie i na nikogo nie czeka.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda której dotknąłeś jest już daleko, a nadchodząca woda nie jest jeszcze tutaj.
Czas to najdoskonalszy z nauczycieli. Przekształca uczniów w mistrzów, nadając im mądrość zapłatą za doświadczenie, a wtedy nawet najmroczniejsza chwila staje się cenną lekcją
Nie mówimy, że coś się kończy. To wszystko jest kwestią czasu. Wszystko jest kwestią czasu. Bez końca i początku. Wszystko płynie, na zawsze i nigdy.
Czas jest jednocześnie najcenniejszym i najbardziej nieodzownym składnikiem naszego życia, który przemija nieubłaganie i którego nigdy nie można odzyskać.
Czas to coś, co najpierw trzeba stracić, a potem żałować, że się zmarnowało. To dziwna substancja, której zawsze jest za mało, choć nigdy jej nie brakuje.
Czas to rzecz najcenniejsza dla życia; to jedyna rzecz, której nie można naprawić.
Czas to rzeka, na której płyniecie, ale rzeka to drobinka was. Gdybyście tylko zostawili sobie czas, sami bylibyście nieśmiertelni. Czas to iluzja.
Czas jest jak rzeka, której nie można dotknąć dwa razy tego samego miejsca, więc ciesz się każdą chwilą życia.
