Refleksje o czasie

 Czas leczy rany, prawda? -Chyba tak, tylko trzeba dać mu szansę.

 Czas jest największym nauczycielem, mimo że zabił wszystkich, którzy odbyli u niego naukę.

 Nie mierzymy czasu zegarami, lecz wspomnieniami. Zegary pokazują tylko naszą niezdolność do uwolnienia się od chwili obecnej.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda podążała dalej. Ciesz się każdą chwilą życia.

 Czas jest rzeką, którą płyniemy. Rzeka jest czasem, który nas nosi. Ta rzeka jest rzeką istnienia. To co zdarza się w niej, to jest rzeczywistość. Życie jest rzeką i każdy człowiek jest tym, co wynurza się z rzeki, stąd człowiek jest różny w każdym kolejnym momencie. Rzeka zawsze płynie.

 Czas jest najcenniejszą rzeczą, jaką człowiek może stracić. Gdy go marnujemy, marnujemy siebie. Czasu nie da się odzyskać. To on jest źródłem naszej pamięci i nadziei.

 Czas jest jak rzeka, na której nie można stąpać dwukrotnie. Ciesz się chwilą, która jest, bo nie masz pewności, co przyniesie kolejna.

 Czas jest najlepszym nauczycielem, niestety zabija wszystkich swoich uczniów. Czasem to co myślimy, że jest konieczne, wcale takie nie jest. A to, co uważamy za zbyteczne, okazuje się być kluczowe. Czas ujawnia prawdę.

 Czas jest jak rzeka, którą nie możesz dotknąć dwa razy, bo płynąca woda, której dotknąłeś, przepłynęła już daleko.

 Czas jest królikiem, który zawsze ucieka. Czasami maksymalnym wysiłkiem udaje nam się go złapać za ogon, ale on zrywa się i ucieka, pozostawiając nas z pustymi rękami.