Czas jest czymś, czego nigdy nie mamy wystarczająco, ale niestety, nie możemy to zobaczyć dopóki nie starzejemy się. Nie możemy docenić wartości czasu, gdy jesteśmy młodzi.
Czas jest jak rzeka, która niesie dołe płomienie pamięci, ale pozostawia suche liście, które zapominamy, porzucając je na brzegach historycznej bezpamięci.
Czas to jedynie koncepcja stworzona przez człowieka, nieubłagana, a zarazem nieuchwytna. Ucieka tam, gdzie chce i kiedy chce, bez względu na nasze pragnienia i oczekiwania. Gdy go marnotrawimy, zniknie bezpowrotnie, a gdy go oszczędzamy, nigdy nie jesteśmy pewni czy rzeczywiście go oszczędziliśmy.
Czas to najdoskonalszy nauczyciel, lecz niestety zabija wszystkie swoje uczniów.
Czas jest najcenniejszą rzeczą, jaką możemy posiąść, ale zbyt często o tym zapominamy. Przemija, nieubłaganie, a my, zamiast go doceniać, często go marnujemy na rzeczy nieistotne.
Nie mówimy, że coś jest stracone, dopóki nie tracimy czasu. Ale nawet jeśli zmarnowany czas jest rzeczą najbardziej bezwartościową, watrość czasu nie jest znana wszystkim.
Czasu nie można powstrzymać. Nie można go też przyspieszyć. Można tylko starać się, aby każda chwila życia miała sens.
Czas jest rzeką biegnącą poprzez moje ziemskie dni. A kiedy zanurzam palce w jego nurt, cichym fale odrywają się od moich dłoni i płyną zgodnie z rzędem przeznaczenia. Moja samość wraca do mnie. Wszystko jest jak jest, a ja jestem jak jestem.
Czas jest najważniejszą rzeczą, jaką możemy posiadać. Możemy kupić wiele rzeczy, ale nie możemy nigdy kupić więcej czasu.
"Czas jest czymś co można stracić i nigdy już nie odzyskać. Jeśli go zmarnujemy, to jest to nasza największa strata, której żaden wysiłek, żadne złoto nie jest w stanie zrekompensować. Dlatego nie ma nic cenniejszego od czasu."
