Czas nie jest tym, co zdarza się ludziom. Czas jest rodzajem kontaktu. Czasem, wstępuje na ziemię i marzy.
Czas jest jak rzeka, która nie płynie równo, lecz porusza się falami i kłębami.
Czas jest najważniejszy zasób, którego nie możemy odzyskać, niezależnie od ilości pieniędzy. Dlatego też warto go docenić, cenić i wykorzystać jak najefektywniej.
Tak wiele zależy od tego, na co decydujemy się zużyć nasz czas. Nasz czas to nasze życie. A długość naszego życia jest często iluzoryczna, bo wszystko zależy od tego, jak go spędzamy.
Czas jest kosmopolitą; nie zna granic. Czas jest filantropem; nie ma nikogo, do kogo by nie dotarł. Czas jest mordercą; zabija wszystko, co żyje. Czas jest grabarzem; pogrzebuje wszystko, co nie żyje.
Czas jest jak rzeka, w którą nie można wejść dwa razy. Cień, który rusza się naprzód, nigdy nie wraca do straconego miejsca. Lecz ludzie mają nadzieję, że czas wróci, że będzie tak, jak była młodość. To w ogóle nie jest możliwe.
Czas jest najważniejszą rzeczą, jaką mamy. Nawet jeśli nie masz pieniędzy lub innych dobrodziejstw, czas jest zawsze zasobem, który możesz wykorzystać.
Czas jest naszym najcenniejszym zasobem, którego nie można kupić za żadne pieniądze. Każda minuta, której nie wykorzystamy na coś wartościowego, jest minuta stracona na zawsze. Nigdy nie powinniśmy zapominać, że czas to coś, czego nie można odzyskać.
Widzicie tych ludzi za mną? Pędzą do pracy nie zwracając uwagi na nikogo. Czasem jesteśmy tak zagonieni, że zapominamy cieszyć się pięknem życia. A warto jest podnieść oczy i wyjąć słuchawki z uszu! Zauważmy ludzi obok, może ktoś będzie chciał nas pozdrowić, przytulić się... Zapytajcie kogoś, czy przypadkiem nie potrzebuje pomocy. Wiecie kilka lat temu miałem depresję. Nikomu o tym nie mówiłem.
Sam musiałem podjąć wysiłek, by zawalczyć o swoje szczęście. Teraz wiem, że każdy dzień jest cenny! Być może nie będzie jutra, trzeba więc zacząć żyć już dziś.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwa razy, bo przepływająca woda nie jest już tą samą, a człowiek, który najpierw ją dotknął, nie jest już tym samym człowiekiem.
