Czas to dobry nauczyciel.

 Nie mierz czasu godzinami, ale tym, co osiągnąłeś. Nie mierz dystansu kilometrami, ale tym, co pokonałeś. Nie mierz życia latami, ale tym, co zrobiłeś i kim jesteś.

 Czas to nie to, co pokazuje zegar, to coś, co mija w nas, nie na zewnątrz. To coś, co zapełnia nas mysłami, wspomnieniami, nadziejami, czasem strachem.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, którą wcześniej dotknąłeś, przepłynęła i nie wróci. Nic nie jest stałe jak przepływ czasu.

 Gdybyśmy nie umierali, czas byłby tylko wymiarem przestrzeni. W takiej przestrzeni człowiek mógłby być wszędzie naraz. Umieranie uniemożliwia nam bycie wszędzie naraz, narzucając nam bycie zawsze tu i teraz.

 Nie doceniamy pełnej wartości czasu, dopóki nie zdajemy sobie sprawy, że go marnujemy. Każda znikoma sekunda ma swój własny, niepowtarzalny pulpit, na którym możemy zapisać tylko jedną rzecz. Gdy ten czas minie, nie wróci.

 Są tacy złodzieje, których prawo nie karze,
choć kradną człowiekowi to, co najdroższe: czas.

 Nie wystarczy po prostu mijać czasu, trzeba go doświadczać i przede wszystkim, zrozumieć. Czas to nie tylko liczba, to także życie, pełne emocji, wyzwań i przemyśleń. Każda chwila jest cenna i niepowtarzalna.

 Czas jest jedynym rzetelnym krytykiem, a jednocześnie najwytrwalszym i najzacieklejszym kibicem twojej indywidualności. To on nieustannie zapisuje twoje myśli, działania i uczucia, będące wyrazem twojej osobowości.

 Nawet najdłuższy czas nie wystarcza, kiedy kocha się jakieś miejsce miłością tak zachłanną.

 Czas jest jak rzeka, której nie można dotknąć dwa razy tego samego miejsca, bo woda, którą dotknąłeś, idzie dalej i zastępuje ją inna woda. Tak samo minuty, które mijały, nie powracają nigdy.