Czas to dobry nauczyciel.

 Czas to najcenniejszy skarb, który nam dano. Czym go szparciej zużywamy, tym więcej go mamy.

 Czas jest jedynym rzetelnym krytykiem, a jednocześnie najwytrwalszym i najzacieklejszym kibicem twojej indywidualności. To on nieustannie zapisuje twoje myśli, działania i uczucia, będące wyrazem twojej osobowości.

 Czas jest najbardziej cennym zasobem, które mogą posiadać ludzie. Nie można go zatrzymać, nie można go kupić, nie można go odzyskać. Możesz jedynie decydować, jak go będziesz wykorzystywać.

 Czas to największy nauczyciel, niestety zabija wszystkich swoich uczniów.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo woda, której dotknęłaś, pójdzie dalej. Ciesz się każdą chwilą życia.

 Nie marnuj czasu, bo to jest materia, z której jest zrobione życie.

 Czas jest jak rzeka, której nie można dotknąć dwukrotnie, bo woda, którą dotknęliśmy, spływa, a zastępuje ją ta, która nadchodzi, i tak dalej.

 Nieważne jest to, ile lat udało Ci się przeżyć, ale jak czerpałeś pełnymi garściami z tego, co ofiarował Ci czas.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Czas przeznaczony na rekonesans nigdy nie jest stracony.