Rak czasu zżera nas po kawałku.
Niezawodnym sposobem na stracenie tożsamości jest odwlekanie rzeczy na później. Zmarnowana chwila jest stratą oddechu życia. Przyrzekając sobie, że zaczniemy żyć „później”, wegetujemy w żałosnym stanie antycypowania naszej własnej egzystencji.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ upływająca woda, którą kiedyś dotknięto, jest już daleko i ta, która nadejdzie, jeszcze nie jest tu. Cieszmy się każdym momentem.
Czas to nie to, co pokazuje zegar, to coś, co mija w nas, nie na zewnątrz. To coś, co zapełnia nas mysłami, wspomnieniami, nadziejami, czasem strachem.
Każde czasy są zepsute na swój własny, nowy sposób.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ przepływająca woda będzie już dalej. Cieszmy się więc każdym momentem, który życie nam daje.
Czas jest rzeką, która niesie z sobą wszystko co pojawia się w zasięgu jej wzroku, a jednocześnie pozostawia za sobą spustoszenie. To, co jest nieuchwytne i niewidoczne, staje się najbardziej realne i nieodwracalne na świecie.
Czas jest jak rzeka, której brzegów nie możemy dostrzec. Płyniemy z prądem, a między narodzinami a śmiercią jest tylko chwila słońca przez liście drzew.
Najbardziej cenną rzeczą, jaką możesz komuś dać jest... czas – dajesz mu w ten sposób cząstkę swojego życia, której już nie odzyskasz.
Zabawne, że prawie zawsze mamy czas, by wciąż i wciąż poprawiać swoje błędy.
