Kiedy pierwszy raz wnidę w ...

 Ludzie o niezmiennych zasadach są jak samochody jadące po szynach.

 Czasem, kiedy człowiekowi jest bardzo przykro, to sam staje się przykry.

 To absurd twierdzić, że człowiek jest dobry albo zły. Człowiek jest i dobry, i zły.

 Wtedy wszystko było w ich rękach, bez wątpienia. Ale dzieci wszystko gubią, dzieci mają dziurawe ręce, dziury w kieszeniach, gubią wszystko.

 Ludzie są zawsze nieprzyjaciółmi przedsięwzięć, w których widzą trudności.

 Wydaje ci się, że zaszedłeś bardzo daleko i bardzo wysoko w poznaniu świata, a ty – nie wiedząc kim jesteś – po prostu nie ruszyłeś z miejsca.

 Każdy z nas ma swoją
własną rzeczywistość albo
nawet kilka i czasem trudno
orzec, której należy się trzymać.

 Zaledwie jeden człowiek na milion potrafi myśleć tak, że przynosi to korzyść jemu i innym.

 Istoty owe, z pozoru słabe i kruche, że dość upadku z sześćdziesięciu stóp, aby się każda w kałużę czerwoną rozbryzgnęła, przedstawiają, przez wrodzoną chytrość, niebezpieczeństwo gorsze od wszystkich razem wirów i raf
Pierścienia Astrycznego!

 Kto sam wyłączy się ze społeczności, ludzie wykluczą bez żalu i bez szczególnej zachęty i jeszcze się postarają, by na zawsze zamknąć mu powrót na wypadek, gdyby się rozmyślił.