Prócz świata największą zagadką dla ...

 W każdej religii człowiek religijny jest wyjątkiem.

 Ani ludzi, ani świata nie widzimy takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi widzieć się nauczyliśmy.

 Nadzieja –
siostra dobrych snów,
matka białych bzów,
zawsze młoda jak wiosenny nów.

 Czasami ludzie potkną się o prawdę. Ale prostują się i idą dalej,jakby nic się nie stało.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Mądry człowiek mówi tylko o tym, na czym się zna.

 Każdy człowiek ma jakieś dobre strony. Trzeba tylko przekartkować złe.

 Żaden człowiek na świecie nie jest w stanie zatrzymać fali, kiedy już wezbrała.

 Nadzieja, choćby słaba, jest lepsza od rozpaczy.

 A to jest najważniejsze, tak mi się przynajmniej wydaje - być w zgodzie z samym sobą i wiedzieć, kim się jest.