Człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii.

 Są jednak takie poranki, że budzisz się i przestajesz wierzyć, że gdziekolwiek na świecie jest pięknie. Albo że on w ogóle istnieje, że jest jeszcze coś poza tym jednym pokojem, gdzie trzymasz smutek w sobie.

  Lepiej by zraniła cię prawda,
niż pocieszyło kłamstwo.

 Człowiek, który chce być tylko człowiekiem, szybko nim przestanie być.

 Stary człowiek to sąsiad śmierci.

 Rzetelny znawca ludzi powinien przede wszystkim pamiętać o tym, że ludzi znać niepodobna.

 Znają siebie jedynie ludzie płytcy.

 Czas robi swoje. A ty, człowieku?

 Człowiek, który nie jest wolny, zawsze idealizuje swoją niewolę.

 Wklepiemy im i tyle.
– Jesteś nadmiernie agresywny – wytknął mu kozak.
– Wcale nie jestem agresywny – obraził się egzorcysta – Ja tylko czasem po prostu mam ochotę komuś przypierdolić.