Ani ludzi, ani świata nie widzimy takimi, jakimi są, ale ...
Ani ludzi, ani świata nie widzimy takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi widzieć się nauczyliśmy.
Udostępnij:
Inspiracje:
Włóżmy do ust kamienie, od nowa ćwiczmy wymowę.Nagrodą będą słowa twarde i nieruchome.Słowa jak ludzie - z tętnem bijącym w przegubach szyi.Powróćmy do źródeł życia któreśmy zagubili.
Zrozumcie, nawet obłąkani to tylko ludzie.
Kłamią niewolnicy, wolni mówią prawdę.
Łatwo jest mówić, kiedy ma się coś do powiedzenia, lecz trudno mieć coś do powiedzenia, kiedy trzeba mówić.
Człowiek zawsze ma przesadne wyobrażenie o tym, czego nie zna.
O nieobecnych mówi się źle albo wcale.
Ten, którego twarznie promienieje światłem,nigdy nie zmieni się w gwiazdę.
Gdyby ludzie byli dobrzy tylko
ze strachu przed karą albo w nadziei
uzyskania nagrody, byłoby to bardzo przykre.
Społeczeństwo musi koniecznie dowartościować znaczenie pracy i na nowo "wytarować" stosunek między człowiekiem a pracą. Czyż kryzys pracy z jego bólami porodowymi nie jest przypadkiem wołaniem o człowieka jutra?
Każdy ma swój punkt widzenia, ale nie każdy z niego coś widzi.