Kłamać nigdy nie wolno, ale nie zawsze trzeba całą prawdę ...

 Ludzie myślą, że wyrażają swoje myśli. Nie wiedzą, jak mało siebie mają w sobie.

 Istoty ludzkie to jedyny gatunek zwierząt, których szczerze się obawiam.

 Tylko ten kto ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może człowiek taki wyrazi się czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał.

 Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez. I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.

 Umiejcie prawidłowo ocenić to, co
jest w was i wokół was! Umiejcie
wartościować, rozróżniać, wybierać!

 Za dużo myślę przed snem. Zbyt często o rozmowach, które zapewne się nigdy nie odbędą. Zbyt często o zdarzeniach, które pewnie nigdy nie będą miały miejsca. Zbyt często o miejscach, które przywołują wspomnienia.

 Kłamstwo posiada wiele aspektów: niedopowiedzenie, półprawda, oczernianie... Ale zawsze jest bronią tchórzy.

 Nigdy nie pozwól swoim uszom uwierzyć w to, czego nie widziały twoje oczy.

 To bardziej przerażające, niż gdyby ktoś obcy skradał się po korytarzach. Od obcego można uciec.
Nie można uciec od samego siebie.

 Historia jednego człowieka jest historią całej ludzkości.