Cierpienie jest częścią dorastania. Dzięki niemu się uczymy.

 Nie wolno tracić nadziei, dopóki człowiek żyje z człowiekiem.

 Szukam człowieka.

 Wiersz jest jak twarz ludzka –
jest jednocześnie przedmiotem,
dającym się zmierzyć, opisać, skatalogować, i apelem.
Apelu można wysłuchać,
albo można go zignorować,
lecz trudno ograniczyć się do mierzenia go metrem. Trudno mierzyć wysokość płomienia przy pomocy szkolnej linijki.

 Czasami, niektórych trzeba sobie odpuścić. Nie dlatego, że Tobie nie zależy tylko dlatego, że to im nie zależy.

 -O czym mówisz?
- O grzechu.
-Co to właściwie jest?
-To, co powoduje krótkie spięcie miłości, odcina prąd życia, spycha poza nawias braci, podminowuje szczęście, zaciemnia spojrzenie, wykrzywia twarz, dławi radość,
gwałci Twoje serce.

 Czy kiedykolwiek ofiarujemy ludziom to, czego naprawdę chcą?

 Ktoś, kto o innych źle mówi, potępia siebie samego.

 Ludzie bliscy są sobie bliscy nawet jeśli są daleko.

 Świat jest brudny, a im dłużej człowiek się na nim obraca, tym bardziej nasiąka tym brudem.

 Większości świat jawi się jako groźba i pewnie z tej przyczyny ten świat staje się w końcu dla nich prawdziwym zagrożeniem.