Wściekamy się na siebie, ale czasem warto sobie zadać pytanie: ...

 Prawdziwe niebezpieczeństwo gnieździ się wewnątrz człowieka.

 Człowieka, która czyta poezjo, jest trudniej złamać niż tego, który jej nie czyta.

 Kto się złym czuje, tego zarzut wzruszy;
Cienia się swego boi hipokryta,
Gdy go wewnętrzne przeświadczenie głuszy;
Ubezpieczona w niewinności swojej,
Prawdziwa cnota krytyk się nie boi.

 Każda istota silna i czysta czuje, że jest czymś innym niż tylko człowiekiem i nie chce, boi się, zobaczyć w sobie jeden z nieskończenie licznych egzemplarzy gatunku czy powtarzającego się typu.

 Dawać - nie pytając, co z tego będzie; dawać - nie licząc, co się daje.

 Ten, kto mówi kłamstwo, nie uświadamia sobie, jak wielkiego zadania się podejmuje, bo będzie musiał wymyślić jeszcze dwadzieścia innych kłamstw, żeby podtrzymać to jedno.

 Człowiekowi dana jest władza tylko nad samym sobą.

 Ludzie, którzy otwarcie pokazują swoje uczucia, ani nie są głupi, ani naiwni. Wręcz przeciwnie są tak silni, że nie potrzebują masek.

 Człowiek wzbija się ponad rzeczy ziemskie dwoma skrzydłami: prostotą i czystością.

 Ponieważ współczucie w stosunku do zwierząt jest tak nierozerwalnie związane z dobrocią charakteru, można zaufać poglądowi, że jeśli ktoś jest okrutny wobec zwierząt, to nie może to być dobry człowiek.