Niestety najczęściej tak w życiu jest, że nie wiemy komu możemy zaufać. Bliscy potrafią zdradzić, a zupełnie obcy przyjść z pomocą. Większość ludzi woli ufać wyłącznie sobie, bo to najlepszy sposób żeby się nie sparzyć. Zaufanie to krucha rzecz. Raz zdobyta pozwala korzystać z ogromnej swobody, ale utracona jest nie do odzyskania.
Ludzie, którzy otwarcie pokazują swoje uczucia, ani nie są głupi, ani naiwni. Wręcz przeciwnie są tak silni, że nie potrzebują masek.
Jeżeli człowiek ma być wolny, musi zawładnąć ekonomizmem, który dotychczas nim włada; inaczej wszelkie wyzwolenia powstaną w dziedzinie iluzji.
Najgorsi są Ci ,ktorzy przytakują na wszystko co inni mowią..Nie maja własnego zdania, są bierni ,ugodowi, przystosowują się do okoliczności ,głupio się usmiechają podczas rozmowy . Ci... nigdy nie wiadomo co naprawdę myślą w swoich główkach. Ci są najbardziej niebezpieczni, tym nie można ufać.
Niech szaleństwa ojca będą przestrogą a nie usprawiedliwieniem.
Być może są ludzie, którzy nigdy
nie widzieli krasnoludka - ja im współczuję.
Książka ożywa dzięki czytelnikowi. To on wlewa w nią życie, tworzy w wyobraźni scenę, na której żyją jej bohaterowie.
To właśnie robią ludzie
w tym chaotycznym świecie, świecie wolności i wyboru: odchodzą, kiedy chcą.
Z dojrzałością człowiek nie chce być
ani pierwszym, ani najlepszym.
Zostawia miejsce dla pierwszych lepszych.
A człowiek zdenerwowany jest podwójnie niebezpieczny.
W jakimś momencie trzeba dopuścić
do siebie myśl, że ktoś już nie wróci i nie będzie "długo i szczęśliwie".
