Trzeba dla innych żyć, jeśli ...
Trzeba dla innych żyć, jeśli sami chcemy żyć.
Kto się zbliża, tego nie odpychajcie, a kto odchodzi, tego nie zatrzymujcie.Kto wraca, tego przyjmujcie tak, jakby się nigdy nie oddalał.
U początku filozofii stoi - zdziwienie.
Człowiek jest tylko drobną frakcją tego co może nim być. Jest tylko w niewielkim stopniu zrealizowanym. Jest pękającym, nie znoszącym bólu namiotem, za dużym dla tego, co go zamieszkuje.
Życie jest sztuką umierania.
Nie znamy nawet najprostszych rzeczy, na przykład, czy uniwersum jest nieskończone, czy nie, czy dusza jest odmienna od ciała, czy nie.
Są rzeczy, które trzeba zobaczyć,by wiedzieć, że ich nie warto oglądać.
Drogą do nieba jest wypełnianie obowiązków na ziemi.
Człowiek to tylko strzępek całego wszechświata. Ale jest to pomyślne strzępek. W sobie nosi resztę wszechświata.
Podobnie jak głowę i oczy przyzwyczailiśmy dozwolone manipulacji rzeczywistości, w której żyjemy i do interpretacji jej w nasz sposób. Dlatego nie widzimy rzeczy jakie są prawdziwie.
Nie może istnieć żadna różnica, która nie
pociągałaby różnicy gdzie indziej.