Nie może istnieć żadna różnica, która nie pociągałaby różnicy gdzie ...

 Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Największym tajemniczym problemem jest: kim jest człowiek?

 Każdy powinien zadać sobie pytanie, czy celem jego życia jest pełne satysfakcji samopocieszenie, czy też dążenie do zdobycia mądrości i prawdy, niezależnie od tego, jaki koszt pociągnie to za sobą? Jeśli wybierze to drugie, będzie musiał porzucić wiele rzeczy, na którym inni ludzie zależą.

 Cierpienie, choć jest objawem niewydolności i porażki życia, jest jednocześnie warunkiem jego najwyższego rozwoju. Dopiero ono uwalnia całą głębokość i siłę duszy. Dlatego życie bez cierpienia jest tylko powierzchowne, płaskie, niewyraźne.

 Cierpienie może zachodzić, kiedy życie przestaje mieć sens, kiedy stajemy przed pustką i nie czujemy, że nasza egzystencja ma jakąkolwiek wartość. Bez znalezienia głębokiego znaczenia, możemy stać się niewolnikami naszego własnego cierpienia.

 Nie ważne jak bardzo byłeś
pijany, ważne że zraniłeś człowieka.
Bo gdy wytrzeźwiejesz on może na Ciebie nie czekać.

 Dopóki nie jesteśmy pewni - jesteśmy żyjący.

 ,,W ciągu tych nielicznych dni dałeś mi prawdziwą wieczność i za to dziękuję."

 Nie ma niczego na świecie - poza pustką - czego natura nie byłaby w stanie znieść. Stan, który definujemy jako istnienie, jest więc również stanem cierpienia. O zupełnej zgodności z naturą moglibyśmy mówić tylko wtedy, gdyby człowieka nie odczuwało się jako czegoś odmiennego, ale gdyby on sam był naturą.

 Wszechświat jest, obok sztuki, najpełniejszą treścią rozmową z samym sobą. Przywołuje w myśli obecność nieobecności, promieniuje w milczeniu, porusza w bezruchu.

 Kto zna swoją głupotę, nie jest wielkim głupcem.