Każdy jest kowalem własnego losu.
Jesteśmy służebnikami jakiejś nie znanej siły, która w nas mieszka, rozporządza nami i uczy nas władać jakimś językiem.
Kraina szczęścia nigdy nie powstanie,
bo ludzie zawsze stworzą sobie nowe problemy, z którymi będą walczyć.
Życie jest podróżą, która ma swój początek i koniec. Na naszej drodze spotykamy radości, smutki, sukcesy i porażki. Ale najważniejsze, to nie miejsce, gdzie się znajdujemy, ale kierunek, w którym się poruszamy.
Każdy, kto chce władać państwem, narodem, Kościołem czy rodziną, musi naprzód nauczyć się władać sobą.
Życie jest jak kartka papieru, czasami sie marnuje.
Najlepsza jest taka miara majątku, żeby ani nie popaść w ubóstwo, ani od ubóstwa nie być daleko.
Cierpienie, choć jest objawem niewydolności i porażki życia, jest jednocześnie warunkiem jego najwyższego rozwoju. Dopiero ono uwalnia całą głębokość i siłę duszy. Dlatego życie bez cierpienia jest tylko powierzchowne, płaskie, niewyraźne.
Żyj niezauważony!
Na pewno wiecie, że proste drogi są zawsze nudne, że interesujące jest to, co skomplikowane, pełne zakrętów, znaków zapytania i niewiadomych. Tak też jest z naszym życiem. Kiedy jedynie płynie, jest to po prostu zwykły, banalny sposób na upłynięcie czasu. Dopiero kiedy zaczyna miejsca malować, tworzyć, wymyślać, staje się tętniącą emocjami, wartymi przeżycia przygodą.
