I w nieszczęściu zachowuj spokój umysłu.

 Nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo świadomość kształtuje naszą percepcję świata, kiedy jesteśmy we wnętrzu niej. Musimy wyjść poza naszą własną świadomość, aby zobaczyć, jak bardzo jest ona ograniczona.

 Piękno jest gorsze od wina, zatruwa, oślepnia, pali i parzy. Nie można go mieć bez obawy, i nie można żyć bez niego.

 Żyjemy tylko po to, aby poznawać i poznając się rozwijać: życie jest więc jedynym prawdziwym dobrodziejstwem, śmierć natomiast największym nieszczęściem: to ona jest najgorszą z kar, które przewiduje dla zbrodniarzy prawo śmiertelne.

 Nie pytaj, co pragnie twoja dusza – pytaj, co twoja dusza czyni. Co pragnie twoja dusza, to ja wiem... Lecz co ona czyni, to ty jeszcze nie wiesz.

 Człowiek jest istotą, która nieustannie przekracza siebie sama, tworząc historię, z której zrozumienie pochodzi wolność, a poprzez wolność jednostki, rośnie uczucie soli-darności. Do ludzi niewykształconych mówimy: uczyńcie się, gdyż ludzie wykształ-ceni umierają. Zobaczcie, pióra w ich rękach są oglądane przez śmierć.

 Czytanie po ten, który zrozumieć potrafi, to nie tylko sposób spędzania czasu, lecz droga do rozwoju umysłu, substytut podróży nie tylko do innych krain, lecz także do świata, który dopiero zazwyczaj po kilku przeczytanych książkach zaczynamy dostrzegać - w nas samych.

 Jedynie dwie rzeczy czynią nas szczęśliwymi: wiara i miłość.

 Kto kocha, ten zrzeka się siebie, staje na straży dobra ukochanego, cierpi wszelkie krzywdy, nic nie żąda, ale wszystko, co mu się daje, z wdzięcznością przyjmuje.

 Ból jest pozbawiony zdolności ubierania się w słowa. Między uczuciem a jego artystyczną ekspresją istnieje stan częściowego nieporozumienia i wewnętrznego sprzeczania się.

 Człowiek jest miotany przez los, ale nie żyje bez celu. Zawsze ma coś do zrobienia, ma jakiś cel, jakiś problem do rozwiązania.