Gdyby nie było śmierci, życie nie wydawałoby nam się takie ...

 Człowiek to tylko strzępek całego wszechświata. Ale jest to pomyślne strzępek. W sobie nosi resztę wszechświata.

 Nie możemy obserwować naszego umysłu bezpośrednio, ale możemy to zrobić poprzez obraz naszego umysłu w działaniu. Taka jest filozofia myśli: obserwować, jak umysł kreuje świat, z jakim ma do czynienia.

 Jeśli zastanowię się nad sobą w odniesieniu do wszechświata,to kim ja jestem...?

 Wiadomo tylko jedno, że nic nie wiadomo. Nawet to powiedzenie może być przekłamane.

 Nie wypatrzysz gwiazdy, patrząc w ziemię.

 Paradoks to przywilej filozofów.

 Wszystko idzie, wszystko powraca;wiecznie toczy się koło bytu.

 Istnienie to zwykłe przetrwanie, ale przetrwanie zgłębione i przemienione przez rezygnację. I właśnie ta rezygnacja pozwala nam odkryć wartość, zapomnieć o samych sobie, osiągnąć prostotę, dostrzec istotę rzeczy, rozejrzeć się po świecie, zrozumieć, jak zrozumieć.

 Decyzje o tym, co jest realne, a co nie, zależą od naszej teorii o istnieniu. Takie decyzje są trudne, ponieważ należy zrozumieć, że istnienie nie jest oczywistym faktem, a ci, którzy traktują je jako takie, popełniają błąd metafizyczny.

 Cóż to znaczy, że my żyjemy? Co to jest życie? Czy ci, którzy myślą, że żyją, na pewno żyją? Czy nie jest tak, że ci, którzy myślą, że żyją, tylko myślą, że żyją? A co to jest myśleć? Myśleć, to żyć, czy żyć, to myśleć?