Buntuję się, więc jestem.

 Początek jest główną częścią każdej rzeczy.

 Filozofia jest w stanie namalować obraz prawdy, ale każda próba zamknięcia tej prawdy w schemacie jest niemożliwa; jest jak pragnienie użycia dwuwymiarowego obrazu, by uchwycić w pełni trzeci wymiar. Tendencja ta prowadzi do utraty głębi i różnorodności rzeczywistości.

 Rzeczywistość jest zawsze o wiele bogatsza, głębsza i nieprzewidywalna niż jakiekolwiek koncepcje umysłu, które próbują ją opisać. Im więcej będziemy wiedzieć tym więcej zdamy sobie sprawę, jak wiele jeszcze nie wiemy.

 "Tylko jak krzyk cichnie przyjaźń (...) przez własne drzwi trudniej przejść".

 "So tell me when my sigh is over
You’re the reason why I’m close
Tell me when you hear me falling
There's a possibility it wouldn’t show "

 Nie wystarczy znać rzeczywistość, trzeba jeszcze wiedzieć, co z nią zrobić, jak ją dzielnie i twórczo przekształcać, jak z siebie samego czynić człowieka.

 Miłości nie udowadnia się słowami, bo powiedzieć można wszystko...

Kochać kogoś prawdziwie oznacza, że nawet jeśli ta osoba cię zrani, ty nadal chcesz z nią być, bo tylko ona nadaje życiu sens.

 Czas, który nas tak szybko więdnie i czyni starymi, jest tylko pół cienia, pół snu, powierzchowna rzecz, jeżeli nie zostanie utrwalony przez jakieś intelektualne lub moralne dzieło, które zdołamy wykonać.

 Zagadnienie bytu nie zyskuje na powabie w wyniku pominięcia pytań humanistycznych. Ono za to gubi się, gdy te pytania zamilkną.

 Nie ma na świecie nic bardziej godnego podziwu niż prawda; jest ona tak mocna, że sama wybrnie nawet z dołu głębokiego zapomnienia.