(...) To zabierz ją na wódkę. A potem pocałuj. Tylko ...

 Pierwszym warunkiem szczęścia jest rozsądek.

 Nie wystarczy zdobyć mądrość, trzeba ją potem używać. Rozsadek nie zawsze idzie ze sprytem, podobnie jak najszlachetniejsze wino nie zawsze pochodzi z największych winnic.

 Świat, który widzisz na zewnątrz siebie, jest odzwierciedleniem tego, co jest wewnątrz ciebie. Jeżeli w twoim umyśle panuje harmonia, to zobaczysz harmonię na zewnątrz. Jeżeli w twoim umyśle jest chaos, zobaczysz chaos na zewnątrz.

 Jest cechą głupoty dostrzegać błędy innych, a zapominać o swoich.

 Najwyższa forma mądrości jest pokora. Pokora prowadzi do otwartości umysłu i zdolności do uczenia się z każdej sytuacji, niezależnie od tego, jak trudna jest ona. Bez pokory, nasza mądrość jest niczym więcej, niż iluzją, którą sami sobie zakładamy.

 Niewiedza, której jesteśmy świadomi, jest oknem na prawdę. Prawdziwym niewiedzą jest niewiedza o naszej niewiedzy.

 Bo płacz jest czasami tak bezsensowny, że aż potrzebny.

 Boimy się nie śmierci, lecz tego, co po śmierci nie jest śmiercią.

 Dzisiejszy teolog wie, że na końcu wszystkich wywodów stoi zawsze milczenie.

 W tę drogę ku przyszłości i ku nieznanemu, ku lepszemu bądź gorszemu, zawsze stoi otworem każda chwila, ale zawsze zamykamy ją za sobą, żebyśmy mogli żyć w przeszłości, we względności, w niepewności.