
Czy to nie smutne, że większość ludzi musi zachorować ...
Czy to nie smutne, że większość ludzi musi zachorować, by zdać sobie sprawę z cudowności życia? (z książki Świat Zofii)
Nie wystarczy zdobywać mądrość, trzeba jeszcze umieć z niej korzystać.
Niewiedza, której jesteśmy świadomi, jest oknem na prawdę. Prawdziwym niewiedzą jest niewiedza o naszej niewiedzy.
Każdy człowiek jest unikalny, nie tylko ze względu na génétique, ale także z powodu nieprzebywalnego charakteru jego doświadczenia świata. W ścisłym tego słowa znaczeniu jest to prawda kryjąca się za starym powiedzeniem, że nie możemy wejść dwa razy do tej samej rzeki - my sami jesteśmy tą rzeką.
Jeśli ktoś mówi, że cię zna
to tak na prawdę cię nie zna,
bo jeżeli by cię znał,
to by wiedział że cię nie zna.
Nie ma człowieka, który by mógł powiedzieć swojemu bliźniemu: Jestem ważniejszy od ciebie, jestem górą, ty jesteś dołem, bo człowiek zawsze ma obowiązki wobec innych, jest zawsze sługą, nawet kiedy jest panem.
Człowiek ma nie tylko wiele pytań - on sam jest także pytaniem.
Istnienie bez doskonałości jest puste, a doskonałość bez istnienia to absurd. To, co jest doskonałe, musi istnieć, bo co mogłoby być doskonalsze niż istnienie?
Czasem warto odpuścić, jeżeli chodzi o miłość, czas pokazuje, że lepiej na tym wychodzimy...
Zbrodnię popełnił ten, komu przyniosła korzyść.
Człowiek, który nie zna niczego poza swoją specjalizacją, traci zdolność myślenia; staje się maszyną, która wykonywała zadanych jej czynności. Nie jest wtedy zdolny do mądrości, bo mądrość domaga się ogólnego zrozumienia świata, a to zrozumienie jest rzeczą, której specjalista nie ma pojęcia.