Czy to nie smutne, że większość ludzi musi zachorować ...

 Pulvis et umbra sumusprochem i cieniem jesteśmy.

 Człowiek, który nie ma własnej filozofii, jest jak ślepy, chodzący bez laski na skraju przepaści. W każdej chwili może wpaść, a nawet nie zrozumie, dlaczego spadł.

 Czy to sprawiedliwe...
że w wodzie, którą niesie "życie" zacząłem dostrzegać
nieco...inne siebie oblicze?

 W tę drogę ku przyszłości i ku nieznanemu, ku lepszemu bądź gorszemu, zawsze stoi otworem każda chwila, ale zawsze zamykamy ją za sobą, żebyśmy mogli żyć w przeszłości, we względności, w niepewności.

 Najlepsza jest taka miara majątku, żeby ani nie popaść w ubóstwo, ani od ubóstwa nie być daleko.

 Człowiek jest miarą wszechrzeczy.

 Tak bardzo pragnę, żeby strach przed, dobrą decyzją mnie opuścił, niestety on nie chce odejść...

 Decyzje o tym, co jest realne, a co nie, zależą od naszej teorii o istnieniu. Takie decyzje są trudne, ponieważ należy zrozumieć, że istnienie nie jest oczywistym faktem, a ci, którzy traktują je jako takie, popełniają błąd metafizyczny.

 Wielka jest obojętność nieba.

 Czym jest człowiek w naturze? Niczym w porównaniu z nieskończonością, wszystkim w porównaniu z nicością, ciemnym punktem pomiędzy nicością a wszystkim. Nieskończenie daleko od zrozumienia początku i końca, całość rzeczy przekracza nasz rozum niemal tak bardzo, jak mniejszość.