Wciąż mówisz, ale jesteś niezauważony. Krzyczysz, a oni i tak nie słyszą. Wewnętrzny ból cię niszczy. Jeżeli to miłość to po prostu jej nie chcę.
Człowiek staje się tym, czym jest, gdy przestaje być tym, czym nie jest. To nie brzmi logicznie, ale jest prawdziwe. Również jest prawdą, że skoro wszystko jest możliwe, to nic nie jest prawdziwe.
Pamiętaj, aby wspinając się w górę, kłaniać się każdemu kogo spotkasz na swojej drodze.
Prawdopodobnie spotkasz tych samych ludzi, pędząc ze szczytu w dół. Możesz wtedy potrzebować ich pomocy...
Życie jest tragedią dla tych, którzy czują, a komedią dla tych, którzy myślą. Zawsze będę to powtarzał, życie jest zbyt krótkie, aby je trwonić na rozważanie swojego istnienia.
Największa wina jest w tym, kto nie chce słuchać prawdy.
Nie jesteśmy tym, co wiedzą o nas inni. Nie jesteśmy nawet tym, co sami o sobie wiemy. Jesteśmy tym, co sami o sobie myślimy.
Istnieje tylko jeden naprawdę poważny filozoficzny problem: samobójstwo. Określenie, czy życie jest, czy też nie jest warte trudu, stanowi podstawową sprawę filozofii.
Czy to nie smutne, że większość ludzi musi zachorować, by zdać sobie sprawę z cudowności życia? (z książki Świat Zofii)
Nie jest najważniejsze to, aby istniało absolutne dobro, ale abyśmy dążyli do realizacji wszelkiego dobra w naszym zasięgu, w naszym życiu - to jest inspirujące. Dążyć do absolutnej doskonałości jest frustrujące i szkodliwe.
Człowiek jest tym, czym decyduje się być. Człowiek jest swoim własnym twórcą. Jeżeli jest liściem, który drży na najmniejszy podmuch wiatru, to dlatego, że zdecydował, że chce drżeć.
