Film, powiedzmy, filozofia - to jest ciężka praca. Chodzi o Janie Pawle, żeby zrozumieć człowieka trzeba go znać, a żeby go poznać, trzeba umieć go miłować.
Kto leczy, ma rację.
Nie odkrywamy prawdy, jedynie zatrzymujemy się na pewnym odcinku poszukiwań. Zawsze za tym, co wiemy, kryje się inna niewiadoma. Jak za horyzontem. Jak dalej w głąb atomów.
Życie uczy.
Nie ma trudnych odpowiedzi, na trudne pytania. Najczęściej pierwsza i najbardziej oczywista odpowiedź, okazuje się prawdą.
Dwie rzeczy nie mają granic:wszechświat i ludzka głupota.
Najbardziej podstawowym sposobem poznania jest zmysł, który prowadzi do pamięci, a następnie, poprzez złożony proces logiczny, do doświadczenia, z którego wynika nauka. Nic bez czegoś jest nieosiągalne.
Życie to krótki przystanek między dwoma nicościami. Trzeba przeto tak je przemierzyć, by nasze zniknięcie z tej ziemi było na tyle płynne, na ile zgodne z harmonią świata.
Filozofia jest, w istocie rzeczy, rozważaniem życia, a nie naukowym wyjaśnianiem tego, jaka jest substancja wszechświata...
Ciągle powtarzamy sobie, że człowiek, który nic nie robi, marnuje swój czas, a zapominamy, że życie jest zrozumiane tylko przez tych, którzy mają go na tyle, żeby się zatrzymać.
Ten tylko jest mędrzcem, kto wie, czego nie wie. Wielu natomiast sądzi, że jest mądrych, mimo iż głęboko w to nie wierzą.
