Nasz niemal natychmiastowy zapomnienie o teraźniejszości żyje w każdym niewidzialnym punkcie czasu, którego jesteśmy świadomi, długość 'punktu' jest taką, jaką ją sami definiujemy.
Wiązanie swojego życia z zasłyszanych dogmatów jest łatwe. To bezpieczne, pewne i stabilne. Ale żeby tworzyć, zmieniać, pozbywać się starych schematów, iść za głosem swojego serca... To wymaga odwagi. To jest wolność.
Życie nie ma sensu wtedy, gdy zamykamy się w sobie samym, kiedy brakuje nam otwartości na to, co nieskończone - na innych ludzi i na byt. Prawdziwy sens życia jest w wyjściu poza siebie.
Każdy człowiek jest jedynym sędzią swojego dobra, ponieważ tylko on wie, co czuje, a nikt nie może ocenić, co jest przyjemne czy nieprzyjemne dla niego.
Film, powiedzmy, filozofia - to jest ciężka praca. Chodzi o Janie Pawle, żeby zrozumieć człowieka trzeba go znać, a żeby go poznać, trzeba umieć go miłować.
Jeśli potrafisz stawić czoła najgorszemu, które może się zdarzyć, potrafisz przejść przez cokolwiek innego. To symbol pokoju w sobie samej istocie codziennego cierpienia.
Życie to seria naturalnych i spontanicznych zmian. Nie opieraj się im - to tylko stwarza cierpienie. Pozwól rzeczywistości być rzeczywistością. Rzeczy po prostu są. Spontaniczność jest metodą naturalnej zmiany i jest to jedyna rzecz, której nie można zamienić niczym innym.
Człowiek, który nie wie, co to jest życie, nie może wiedzieć, co to jest śmierć. Śmierć jest niewątpliwie wyzwoleniem dla wielu ludzi, za którą po tylu straszliwych cierpieniach powinni być wdzięczni.
Cóż nam bowiem pozostało z tych długich, bezkresnych przestrzeni, które przemierzaliśmy w defiladach, procesjach, pielgrzymkach, krucjatach i wyprawach, jeśli nie ten niewielki punkt w przestrzeni, który jestem ja sam, ja, ten jedyny punkt, na którym skupia się i koncentruje cała masa mojej świadomości rzeczywistości.
Transcendencja jest ontologicznym i fenomenologicznym warunkiem żeby „być” mógł rozumieć „być” i aby „być” mógł się o „być” troszczyć.
Żadna rzecz nie jest ani dobra, ani zła, dopiero myślenie czyni ją taką.
Wszechświat jest, obok sztuki, najpełniejszą treścią rozmową z samym sobą. Przywołuje w myśli obecność nieobecności, promieniuje w milczeniu, porusza w bezruchu.