Jeśli nikt mnie o to nie pyta, to wiem. Jeśli chcę to wytłumaczyć tego, kto pyta, to już nie wiem
Człowiek jest tym, czym decyduje się być. Nie jest czymś, czym jest, lecz czymś, co sam dla siebie wybiera.
Pseudo-romantycy XXI w.:
1. Nie umieją walczyć o siebie samego i obwiniają wszystkich dookoła za swoje niepowodzenia.
2. Zawsze uważają, że lepsze jeszcze przyjdzie i że im się to należy za nic.
3. Nie doceniają tego co mają i zawsze jest im mało.
4. W związku z powyższym - "strasznie cierpią" i nie rozumieją kiedy ktoś im nie współczuje.
Istnienie poprzedza istotę. To oznacza, że najpierw człowiek istnieje, spotyka siebie, pojawia się na świecie, a dopiero potem definuje siebie.
Życie jest tragedią dla tych, którzy czują, a komedią dla tych, którzy myślą. Jest to walka między tym, co czujemy, a tym, co wiemy. Człowiek nie jest stworzony do rozumienia życia, ale do życia.
Szacunek, to właśnie szacunek powinien być fundamentem budowy nowych znajomości.
Najpiękniejszym Prezentem Który Możemy Dostać Jest Człowiek , Który Jest. Który Daje Swoją Obecność. Który Odbiera Telefon. Który Dotrzymuje Słowa. Wszystko Zaczyna Się Od Obecności I Się Do Niej Sprowadza.
Życie to poszukiwanie stałości w zmienności, usiłowanie zrozumienia, potrzeba miłości, wartość pamięci, cierpienie z powodu przemijania, doświadczenie samotności i zdumienie nad tajemnicą bytu. Przy tym wszystkim trzeba mieć jakiś dystans, rozumieć groteskę bytu, umieć się śmiać.
Niby dlaczego zabójstwo nie miałoby sprawiać przyjemności? Bóg najwyraźniej to lubi, skoro robi to bez przerwy, a czyż nie jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Jego?
Połowę dzieła wykonał, kto zaczął.
