Nigdy, przenigdy nie pozwól, aby ktoś widział cię płaczącą.

 Pośród śmierci nadal żyjemy.

 W nieszczęściu nie ma wyboru, trzeba brać, co jest.

 Nie da się zmienić przeszłości. Można jedynie wyciągnąć z niej naukę.

 Jedyną rzeczą, która
umożliwia życie, jest ciągła i nieznośna
niepewność, niewiedza, co zdarzy się dalej.

 Bierz wszystko teraz - często powtarza mi Rosto - na wypadek, gdybyś jutro się nie obudziła.

 A zwątpienie jest wyzwaniem rzucanym
przez Boga, bo czujesz wtedy Jego brak i cierpisz.

 Obojętność to paraliż duszy, przedwczesna śmierć.

 - Nic mi nie jest. Wróciłem do gry.
- Co jest tą grą? - Życie. więcej.

 Bo ból był czymś wspaniałym, rozkosznym, pięknym, chociaż strasznym.

 Rzecz zawsze sprowadza się do dwóch możliwości. Zacząć żyć albo zacząć umierać.