Tworzę i niszczę, przeważnie jednak to drugie.

 Jedyną rzeczą, która
umożliwia życie, jest ciągła i nieznośna
niepewność, niewiedza, co zdarzy się dalej.

 Taki jasny promyk w morzu nawiedzonych pedagogów.

 Miłość to nie tylko uczucie-to sztuka-i jak każda sztuka nie kończy się na inspiracji, lecz wymaga pracy.

 Każdy z nas umiera, tak jak zawsze umierali. Nikt nie jest wieczny. Młodzi nie zrozumieją tego, aż dojdą do naszego wieku, a wtedy będzie już za późno.

 Bo jak się ludzie kochają, z wzajemnością, to nie mają głowy do podłości i są dobrzy.

 Taka już ludzka natura, że pragniemy najbardziej tego, czego mieć nie możemy. Kochamy to, co mają inni, a nudzi nas to, co sami posiadamy. I tak jak rzadko udaje się nam sięgnąć po gwiazdkę z nieba, tak też z rzadka trwamy w miłości do tego, co zdobywamy bez większego trudu.

 Naprawdę ważne - szepnąłem
na głos do siebie - są nie wielkie rzeczy, które wymyślają inni ludzie,
lecz drobiazgi, które wymyślasz sam.

 Myśl ta była jak mała czarna chmurka, której nie chciał rozwiać żaden wiatr.

 Prawda nigdy nie wykrzywiała wyobraźni. Wręcz przeciwnie.

 Potężna siła upartej codzienności.