To miłość sprawia, że jesteśmy piękni.
Zapachniało morzem i rozkoszą.
Słusznie albo nie, wszyscy potrzebujemy jednego – nadziei.
Każdego człowieka trapi jakaś udręka, ale ja pod tym względem wyprzedzałem stawkę o trzy długości.
Co jest tam z tyłu?- spytał Julius. -Ach, nic. Czasami pytam o zdanie swoją potylicę.
Nie lubię początków i końców.
Wolałabym wiecznie dryfować gdzieś pośrodku. Najgorsze w tym konkretnym końcu i początku jest to, że po raz pierwszy w życiu nie mam pojęcia dokąd zmierzam.
Ostatnio śmieję się coraz częściej. Tak, na pewno mi odbiło.
Normalność jest linoskoczkiem nad otchłanią nienormalności.
Życie jest długie, ale śmierć jeszcze dłuższa.
Może gdyby nie ta gra, nie weszłabym tu dzisiaj. Mimo wszystko...W sumie...Warto iść naprzód.
