
Piękno jest jak komfort i alkohol, człowiek się przyzwyczaja i ...
Piękno jest jak komfort i alkohol, człowiek się przyzwyczaja i nie zwraca już na to uwagi.
Każdy krok wymaga decyzji, czy masz jeszcze siłę walczyć, czy już się poddajesz.
To, że zawsze ma się rację, czasami bywa nudne.
Nie ma takiego gniewu, który by trwał wiecznie.
Czasem zależy nam na kimś i
lubimy spędzać z nim czas, ale
to nie wystarcza, żeby być razem.
Za tym światem istnieje świat cienia, z którego mogę czerpać moc.
Dziwny ból łapie mnie za gardło, chociaż dobrze wiem, że taka jest kolej rzeczy: wszystko się kończy, ludzie idą dalej, bez oglądania się za siebie. Tak właśnie powinno być.
Jako motyw zemsta jest o wiele bardziej przewidywalna niż ambicja.
(...) wiele cię czeka łez i bólu, bo za najwyższe szczęście trzeba zapłacić.
Chwila nieuwagi, a ludzie, których znasz, zmieniają się nie do poznania.
I tak się
właśnie kończy świat,
nie hukiem, a skomleniem.