Chodzi o to, by uchwycić nieprzemijające w tym, co przemija.

 Życie się kończy zanim zdąży nabrać sensu.

 Pokora wobec ludzi oznacza płaszczenie się przed nimi i jest czymś wstrętnym.

 Wiele razy chciałem Ci się wytłumaczyć,
ale jakoś nie umiałem. Pisałem listy
i darłem je. No, ale to oczywiste, że
człowiek nie umie wytłumaczyć innym
tego, czego sam dokładnie nie rozumie.

 Ukrywaj podszewkę swojego życia i pokazuj bardzo świetny wierzch.

 Ludzie się rodzą, by w końcu umrzeć, a międzytemczasem, w ciasno zatłoczonym przedziałku czasu, zmagają się ze sobą, bo każdy z nich chce zdążać swoim tempem.

 Nigdy nie wiadomo, ile czasu ci pozostało. Psychiatria przypominała mu tu domino: całą układankę można było rozbawić jednym niewłaściwym ruchem, jednym złym dniem.

 Żeby w pełni zaznać życia, człowiek powinien umierać każdego dnia.

 Życie jest jak płótno, na którym można malować. Koloruję go swoimi myślami, działaniami i słowami. Zawsze staram się wypełniać je tęczowymi barwami, ale czasem nieuchronnie dodaję szarości. Taka jest niestety natura bycia człowiekiem.

 Własność nie jest jedynie przywilejem. Własność jest również odpowiedzialnością.

 Gdy jest się dojrzałym, szybciej wiadomo, co jest właściwe.