Wtem dotarło do mnie, że film wcale
się nie urwał. Jego akcja toczyła się dalej.

 Trzeba wciąż żywić nadzieję jakąś, wbrew sobie - sobą żywić ją trzeba.

 Lepiej kochać i bać się, niż nic nie czuć.

 Ludzie pytają: - Dlaczego jesteś taka?
- Jaka?
- Wredna, oziębła, egoistyczna...
- Nie jestem wredna, tylko szczera, nie jestem oziębła, tylko boję się, że znowu ktoś mnie skrzywdzi, nie jestem egoistyczna, tylko znudziło mi się dbanie o tych którzy mają mnie głęboko w dupie.

 (...) kiedy nie ma wyboru, wahanie zawsze jest błędem.

 Zawsze uważałem, że nie można
naprawdę się zgubić, jeśli się zna własne
serce. Ale mogę się pogubić, nie znając twojego.

 Jeśli ma się przyjaciół, a mimo to wszystko się traci, jest oczywiste, że przyjaciele ponoszą winę. Za to, co uczynili, względnie za to,
czego nie uczynili. Za to, że nie wiedzieli, co należy uczynić.

 My wszyscy brodzimy w mroku śmierci i co chwila jakaś głowa zanurza się w ów mrok.

 ...jeden dzień, jedna chwila, ułamki sekund mogą zmienić całe życie...

 Chyba wszyscy przed czymś uciekamy.
Tylko że wciąż próbuję zrozumieć, co to jest.